آیا مسئولیت پذیری کودکان ارثی است ؟
مسئولیت پذیری یعنی قابلیت پذیرش ، پاسخگویی و یا به عهده گرفتن کاری که از کسی درخواست می شود و شخص حق دارد که آن را بپذیرد و یا رد کند . مسئولیت پذیری ، در روند صحیح رشد انسان ها پدید می آید . مسئولیت با وظیفه تفاوت دارد ، وظیفه کاری است که یک نفر به دیگری محول می کند و باید حتما انجام بگیرد. وقتی از کسی می خواهید مسئولیتی را بپذیرد ، باید برای او کاملا مشخص شود که موضوع درخواست چیست و در برابر به عهده گرفتن آن، چه چیزی به دست می آورد . البته اجباری برای پذیرش این درخواست وجود ندارد . در واقع مسئولیت انتخابی آگاهانه است ؛ درست مثل قراردادی نانوشته که تمام اجزای آن برای طرفین مشخص است .
در برقراری هر ارتباط وجود سه عنصر ضرورت دارد : پیام ، پیام دهنده و پیام گیرنده که هر دو باید درک و تفسیر واحدی از پیام داشته باشند . پیشنهاد و مسئولیت نباید با احساس گناه و یا احساس بدهکاری یا اعمال زور و مبارزه برای کسب قدرت همراه باشد ؛ بلکه باید بدون فشار مالی یا عاطفی مطرح شود . اگر نوجوان احساس کند با زور او را مجبور به انجام کاری کرده اند ، ممکن است خود او هم چنین روشی را در پیش بگیرد ، یعنی علاوه بر نپذیرفتن آن مسئولیت ، سعی می کند از طریق همین زورگویی یا لجبازی به خواسته های خود دست پیدا کند .
فرزندانی که رشد و بالندگی آن ها همراه با استقلال باشد مسئولیت پذیرتر بار می آیند . کودکی که از ابتدا امکان استقلال به او داده شده باشد ، آمادگی بیشتری برای پذیرفتن مسئولیت خواهد داشت . به همین دلیل است که گفته می شود استقلال فرد ، الگویی است که باید از شروع زندگی افراد پذیرفته بشود . وابستگی ، کمکی به مسئولیت پذیری فرزندان نمی کند .
فرزندان در یک مقطع از زندگی خود متوجه می شوند که در تعامل خود با دیگران هستند و نمی توانند تنها زندگی کنند و باید به خواست ها ، نیازها و انتظارات دیگران توجه کنند تا به نیازهای خوشان نیز پاسخ داده شود . فردی که برای دیگران اهمیت قائل نیست و از رفتار نامناسبش با دیگران ، احساس بدهکاری و گناه نمی کند ؛ حتما مراحل شکل گیری شخصیت او به خوبی طی نشده است یا دچار نوعی بیمار است ، واز چنین فردی نمی توان انتظار مسئولیت پذیری داشت .
یک رشته خصوصیات انسانی به صورت ارثی منتقل می شود تا ظرفیت و توانایی ها را در انسان ایجاد کند . مسئولیت پذیری ( به عنوان ویژگی یا خصوصیات شخصیتی ) ژن خاصی ندارد که در اثر آن خانواده ای مسئولیت پذیر باشد یا نباشد . یعنی مسئولیت پذیری از طریق کدهای DNA منتقل نمی شود اگر فردی توان مغزی ، ژنتیکی و بیولوژیکی کافی نداشته باشد اصلا نمی فهمد که کسی از او انتظار دارد یا ندارد .طبعا معنی مسئولیت پذیری را متوجه نمی شود . مسئولیت پذیری ارثی نیست بلکه معنا ومفهومی قراردادی ، اخلاقی و تربیتی است . از نظر ذهنی انسان فقط توانایی دست یافتن به کلمات و مفاهیم را دارد و می تواند آن ها را بفهمد و به کار گیرد . و این پدیده ای است که در متن خانواده و روابط اجتماعی و تعاملاتی که فرد با آن روبرو می شود امکان رشد پیدا می کند .
پاسخی بگذارید